عنوان طرح : طبقه‌بندي روستاهاي كشور از نظر امكانات و درآمد
عوامل مختلفي وجود دارد که بر سطح درآمد روستاها تاثير گذاشته و در طي ساليان متمادي موجب تفاوت سطوح درآمدي بين آنها شده است . اگر چه برخي از اين عوامل تاثير نسبتا متوازني بر کليه روستاها مي گذارند اما اکثر آنها با توجه به زمان و مکان آثار متغيري دارند . اين تفاوتها در طي دهه هاي اخير موجب شده تا تعدادي از روستاها به سطح بالاتري از توسعه برسند در حاليکه تعدادي در پايين ترين سطح قرار دارند . به همين دليل دولت در سه دهه گذشته سعي داشته تا با توزيع بودجه ، اعتبارات بانکي ويارانه ، به مناطق کم درآمد ، امکانات بيشتري برساند تا از افزايش فاصله آنها بکاهد اما به چه روستاهايي ، چه ميزان بودجه و ساير امکانات داده شود تا فاصله توسعه يافتگي آنها به کمترين سطح تقليل يابد ؟ براي اين منظور بايد شاخصهايي شناسايي شود که در توزيع بهينه بودجه و انتخاب محلهاي مناسب براي انجام طرحهاي اجرايي موردي و يا پژوهشي قابل استفاده باشد . به همين دليل طرح «طبقه‌بندي روستاهاي كشور از نظر امكانات و درآمد » با هدف «تفكيك روستاها با استفاده از شاخص‌هاي اقتصادي به منظور ايجاد شرايط مناسب‌تر براي سياستگذاري» انجام شده است و نتايج زير بدست آمده است :

از نظر درآمدي 22 درصد روستا ها در گروه خيلي فقير، 38 درصد در گروه فقير، 26 درصد در گروه با درآمد متوسط و 24 درصد گروه با درآمد مناسب هستند و از نظر امكانات نيز 41 درصد روستاها راه شوسه يا آسفالت دارند، 51 درصد آن‌ها داراي برق و 44 درصد داراي آب لوله‌كشي هستند و 27 درصد خانه بهداشت دارند. همچنين 9 درصد روستاها يا 15 درصد جمعيت و يا 185 دهستان در بهترين شرايط قرار دارند زيرا با 75 يا 100 درصد امكانات، بالاترين درآمد را به خود اختصاص داده‌اند. در مقابل 22 درصد روستاها يا 5/5 درصد جمعيت و يا 472 دهستان بدون هيچ‌گونه امكاناتي در پايين‌ترين سطح درآمد قرار دارند. بطوركلي مقايسه روستاها از نظر درآمد و امكانات نشان مي‌دهد كه رابطه معكوسي بين اين دو وجود دارد زيرا با افزايش امكانات از درآمد روستاها كاسته مي‌شود.